Рапсодија Џихангир

Област каде што живеат карикатуристи, сликари и актери во Истанбул, А“боемија“ со својот кафулиња, каде што се водат дебати за театарот, киното, литературата и филозофијата. Ова е Џихангир.

Топло августовско утро...ние сме во Џихангир. Еден од најубавите области на Истанбул веќе ги отвори очите за утрото. Улиците се живописни, но не гледате мрзливи луѓе кои брзаат во брзање и трчаат наоколу обидувајќи се да стигнат до некое место. Изгледа како ова место да не е а пет минути пешачење до импровизација. Тоа е повеќе како егејско село кое лежи покрај морскиот брег. Толку е мирно, мирно и удобно. Како сите да се тука на одмор. Гледајќи наоколу, има пар кој седи во мало кафуле веднаш преку патот. Очигледно е дека се странци. Благодарение на масите поставени на тротоарот, ако за момент заборавите дека сте внатре Истанбул, можно е да се чувствувате како да сте во Париз. (Дали би сакале да направите лична споредба? Париз е лет далеку ????

Областа е поголема од себе

Едно од најдобрите места за појадок во Истанбул е Цихангир. Откако ќе уживаме во појадокот овде, решаваме да одиме кај мухтарот на областа за да најдеме информации за областа и да прашаме каде да одиме и кои места треба да ги видиме. Го прашуваме еден од дуќанџиите: „Здраво! Го бараме мухтарот…“ Погодете кој беше одговорот! "Кое?" Додека ние мислиме дека секоја област има по еден мухтар, на наше изненадување Џихангир има четири. Додека се обидувавме да ги откриеме причините за оваа несекојдневна ситуација, дознавме: Областа што ја нарекуваме Џихангир всушност не е баш Џихангир. Да те просветлам. Има округ Џихангир помошна на околијата Бејоглу, но ако се додаде и на Килич Али-паша област што ги вклучува куќите свртени кон морето, областа Фирузага каде „Фирузага џамија” се наоѓа -ако ви треба здив, можете да седнете и да се опуштите во кафулето пред џамијата, под сенката на дрвјата патем- и на Областа Пуртелаш, кој го нарекуваме округ Џихангир. Сметаме дека едноставно не можеме да го најдеме така; се упатуваме кон најблискиот мухтар, на мухтар на Џихангир, Сундус Уламан. Мис Сундус одговара на нашите прашања на пријатен и шармантен начин. И со информациите што ги добивме од неа, започнуваме со турнеја на Cihangir. Одиме по угорница, одиме надолу, застануваме покрај познатите скали на Џихангир. Поминуваме покрај улиците опкружени со ниски (најмногу со 5 ката) згради, кои не те угнетуваат. Го галиме мачки кои спијат врз автомобилите паркирани на сенките на малите дрвја покрај улиците, внатре во оградите покрај патот, речиси насекаде…

Мачки, мачки, мачки

Постои реалност за Џихангир која само треба да ја споменеме. Мачки! Џихангир за нив е како рај. Во сите бои и сите возрасти, тие се насекаде во Џихангир. Тие спијат каде сакаат, а како што знаете, нема друго суштество на земјата што спие толку многу. Да бидам искрен, ви се допаѓа да станете мачка, бидејќи гледате толку многу мачки како безгрижно спијат на камен-темелник на скалите, под дрвјата. Особено кога требаше да фотографираме а мачка, една стара дама излезе од никаде, давајќи ѝ на мачката грст сува храна, велејќи „Мама дојде, мама дојде“. Полека се качуваш по овие скали. Долгите скали на Џихангир се една од најпознатите карактеристики на Џихангир. Наидуваш на нив речиси на секој агол. Тоа е како да Ахмет Хашим напишал неговата позната „скали" поема за овие скали. Со својот прекрасен поглед, скалите на Цихангир ве потсетува на друг поет, Орхан Вели. Тој еднаш рече; “Кон Гемлик, ќе го видите морето. Немојте да се чудите.“ Исто така, не треба да се изненадите кога ќе го видите прекрасниот поглед на Босфорот, Ускудар, Моминската кула, кога ќе се качите по скалите.

Леванти, професори, актери, сликари, карикатуристи…

Цихангир е мало маало со својот бакалари, зелкари, кафулиња, книжарници, таксисти, водоинсталатери   мачки. Тоа е маало каде што игравме со топка и трчавме по улиците, нашите мајки ни ги викаа имињата од прозорците и ни лизгаа парче леб, сирење, јаболко или домат во рацете, а кога ќе задоцни, нè повикува дома велејќи „Дојди дома, доцна е.„Од друга страна, тоа е“боемски“ зона во која живеат сликари, карикатуристи, актери, писатели, новинари, странци и малцинства. А“Бохемија“, каде кино, театар, литература, филозофy се дискутираат на безброј катчиња, банкети, улички, кафулиња покрај патот и бистро. Доцна 19th век, Левантинците порано живееше овде, исто како и внатре Пера. Во 1920s   1930s, Џихангир се состоеше само од два окрузи. Во 1940s   50s, луѓето кои работеа на места за забава во Бејоглу почнаа да живеат во Џихангир. Ова доведе до изградба на луксузни згради а областа станала населба за добро надарени луѓе. По втората половина на 90s, со поддршка на јавните органи и напорите на невладини организации, областа го доби својот неодамнешен идентитет. Беа реконструирани запуштените куќи во областа. Кога овој синџир на настани се спои со прекрасната глетка на областа, кириите почнаа да растат и тоа го промени идентитетот на жителите. Со промената на жителите, Цихангир полека еволуирале во град одвоен од градот, субкултура која создава сопствена култура. Едната страна од неа го задржа својот мал, пријатен дух, а другата страна ја комбинираше боемската аура донесена од нејзините жители и традиционалниот дух на областа. Тоа беше толку успешно направено што ниту духот на округот беше оштетен, ниту боемската аура го изгуби вкусот. Како и во областа Тунел, луѓето се жалат на овие случувања; за популаризација на областа, зголемување на кириите, оштетена традиционална ткаенина; сепак, треба да забележиме дека повеќето од нив се среќни поради ова. Тешко е да се најдат такви „посебни“ места кои создаваат сопствена култура. Значи, најдоброто нешто што треба да направите е да уживате Цихангир, нели

Каде да се оди?

Има многу кафулиња да се оди на муабет, додека пиеш и јадеш и се релаксираш. Најпопуларните од нив се Сусам, Кахведан, Мејра (поранешна Лејла) и Смирна. За риба, можете да паднете во Дога Балик, а за да го прегрнете морето може да се спуштите на брегот низ скалите до орев.

Зошто е Џихангир, Џихангир?

Лексичкото значење на зборот „Цихангир"Е"Личноста која го освои најголемиот дел од светот”; сепак, чудно е што толку амбициозен збор е името на оваа блага област. За да го дознаеме фактот, треба да се вратиме во минатото, на Сулејман Величествениот. Сулејман Величествениот имал син од Хурем Султан, по име Цихангир. За спомен на неговиот син, кој почина млад, Сулејман на ова место била изградена џамија која личела на голема карпа која излегува од морето. Џамијата која била изградена од Мимар Синан меѓу годините 1559 - 1560 и беше именуван Шехзаде Џихангир џамија. Така округот почнал да се нарекува Џихангир.