Приморско село: Канлица
Канлица е едно од првите места што ми паѓа на ум кога размислуваме за стариот Истанбул.
Канлица е едно од првите места што ми паѓа на ум кога размислуваме за стариот Истанбул.
Со својот груб влез, неговите приморски куќи, неговите улици опкружени со дрвени згради кои мирисаат на липи, и можеби најважно, со познатиот „Канлица јогурт“, речиси синоним за името на градот, тука е мал приморски град кој го зачувал својот единствен идентитет.
Од Анадолија до Румели, секој ден е се поголем и поголем, во себе ги содржи оние места за кои повеќето не сме ги виделе, ниту ни слушнале. Но, колку од Истанбул се овие далечни места? Истанбул е Босфор. Тоа е Историскиот Полуостров. Или не е тоа? Нели во него се крие вистинскиот Истанбул најстарите области, од кои секоја има навестување од минатото и е полна со живот? Канлица е една од старите квартови што ни го прикажува вистинскиот Истанбул. Иако тоа не е истата Канлица на која паметат постарите, сепак е катче што може да ја избегне заканата на „обединување“ полека го зазема Истанбул. Неговите улици сè уште мирисаат на стариот град со самопослуга, зелка, фризер…
Канлица се наоѓа покрај влезот што го има Чубуклу на север и Анадолухисари на југ. Тоа е дел од Бејкоз. Заливот Канлица, кој некогаш се нарекувал Фиела, е јужно од него. Овој залив, на пресекот на Булбил Дерези и морето, ги потсетува на месечевите фестивали организирани во 19 век. Иако Канлица го имаше својот врв во периодот на подем на Отоманската империја, животот во овој регион датира од античките времиња. Регионот во тие денови се нарекувал „Гларус“ што значи „галеб“. Во византискиот период бил познат под името „Еласос“ или „Оласос“. Постојат различни гласини за неговото сегашно име. Многу одамна во овој крај се правеле кањи (волови). Така, една од гласините е дека Kanlıca е изведен од „kanglıca“, кој исто така бил изведен од „kanglı“, што значи „мал автомобил“. Друга гласина тврди дека розовото млеко добиено од кравите, кои се хранеле со некаква црвена трева на здолништата на Канлица, се викало „кангли“ и овој збор со текот на времето се претворил во „Канлица“. Она што е поинтересно е гласината дека бојата на познатиот јогурт Kanlıca некогаш била речиси розова.
Канлица толку многу се поистоветува со својот јогурт што Истанбулците мислат на Канлица кога се споменува јогурт и на јогурт кога се споменува Канлица. Населбата Мацурлар, сместена на периферијата на градот каде што биле населени производителите на јогурт, тогаш се нарекувала „кварт на производителите на јогурт“. Се вели дека Хусеин Реис Ефенди, еден од локалните жители, бил првиот што го вовел овој јогурт во соседството. Сепак, тој што го направи познат беше Исмаил Хаки бег, сопственикот на Исмаил Ага Кахвеси. Она што ја пренесе неговата слава во другите градови беше рицинусниот шеќер што се ставаше на јогуртот. Но, тогаш овие производствени капацитети беа затворени еден по еден. Денес, постои само едно место каде се прави јогурт Kanlıca на традиционален начин: Kanlıca Doğa Yoğurdu. Ова е наследството на Сабри бег, кој одигра важна улога во подобрувањето на јогуртот Канлица. Сопствениците се менувале неколку пати по смртта на Сабри бег, но традицијата останува и денес. Во дуќанот спроти пристаништето се врши и дневно производство и продажба.