مجمع پارلمانی که در سال 1918 لغو شد، دوباره در 12 ژانویه 1920 تشکیل شد و Misak-ı Milli (قرارداد ملی) را در 28 ژانویه تصویب کرد. در 4 مارس 1920، و حمله به استانبول در کنفرانس لندن تصویب شد. در 4 مارس، اداره پست مورد حمله قرار گرفت. در شب 15 مارس، عملیات تهاجم عمومی آغاز شد. صبح تعداد زیادی از سربازان به استانبول حمله کردند و بخش‌های مهمی از شهر تحت کنترل درآمد. در اواخر صبح، شهر به طور کامل اشغال شد. و بعد از ظهر سربازان انگلیسی به ساختمان مجلس پارلمان یورش بردند. و در 11 آوریل، مجلس پارلمانی تعطیل شد. حدود 150 سیاستمدار به مالت تبعید شدند. در این دوره چند سازمان مخفی در استانبول تشکیل شد و برای آزادی دست به تحریک زدند. انجمن گشت زنی، گروه میم و سازمان دفاع ملی تأثیرگذارترین سازمان های مخفی استانبول در آن دوره بودند. آنها تظاهراتی را ترتیب دادند و فعالیت هایی مانند تحویل اسلحه، سربازان و مهمات و تبادل اطلاعات محرمانه انجام دادند.

در 9 اکتبر 1920، سربازان ترک به رهبری رهبر عالی ملی مصطفی کمال آتاتورک وارد مرزهای ازمیر شدند. این اتفاق روند استقلال استانبول را آغاز کرد. با قرارداد مودانیا که در 11 اکتبر امضا شد، توافق شد که نیروهای مهاجم به تدریج تراکیه را ترک کنند. مجمع ملی بزرگ ترکیه که در آنکارا تشکیل شد، اعلام کرد که سلسله عثمانی در 1 نوامبر 1922 منسوخ می شود. بنابراین، حتی اگر استانبول تا اکتبر 1923 پایتخت قانونی باقی ماند، دیگر پایتخت واقعی نبود. در 16 نوامبر سلطان وحدت الدین استانبول را ترک کرد.

در 4 نوامبر 1923، استانبول کاملاً از نیروهای متجاوز آزاد شد. بنابراین، دومین حمله اروپاییان به استانبول پس از حمله لاتین ها در سال 1204 پایان یافت.