عصر قسطنطنیه
در قرن هفتم قبل از میلاد، مگاریان، به توصیه اوراکل دلفی، شهری به نام بیزانس در سارایبورنو تأسیس کردند.
در قرن هفتم قبل از میلاد، مگاریان، به توصیه اوراکل دلفی، شهری به نام بیزانس در سارایبورنو تأسیس کردند.
مگاریان ها اولین مردم تاریخی بودند که در منطقه استانبول کنونی ساکن شدند. در دهه 680 قبل از میلاد، آنها از یونان مهاجرت کردند، از دریای مرمره گذشتند و شهر کلسدون را در محله فعلی Kadıköy در سمت آسیایی تأسیس کردند. اولین ساکنان کلسدون کشاورز بودند و این افتخار مشکوک به نام «ملت نابینایان» را دارند. در دهه 660 قبل از میلاد، گروه دیگری از مگاریان شهری را در محل کنونی سارایبورنو تأسیس کردند. طبق افسانه، این مگاریان قبل از اینکه از طریق دریا برای تأسیس یک شهر حرکت کنند، از اوراکل معبد دلفی بازدید کردند. اوراکل به آنها توصیه کرد که "مستقیم در مقابل ملت کورها" مستقر شوند. هنگامی که به مکان کنونی سارایبورنو رسیدند، استعمارگران مگاری تحت تأثیر ارتفاع آن و این واقعیت قرار گرفتند که به طور طبیعی از سه طرف توسط دریا محافظت می شد. بعد از اینکه متوجه کلسدون، مستقیماً در آن سوی تنگه بسفر از سارایبورنو شدند، با خود فکر کردند: "هرکسی که بتواند شهری را با توجه به چنین مکانی عالی ایجاد کند، باید کور باشد!"
Megarians تصمیم گرفتند که توصیه مبهم اوراکل باید به استانبول - Sarayburnu اشاره داشته باشد و اولین سکونتگاه را در شهر خود در اینجا ایجاد کردند. آنها به نام یکی از کاپیتانان خود به نام بیزاس نام «بیزانس» را به این شهر دادند. به این ترتیب، ریشه استانبول در قرن هفتم پیش از میلاد - که به عنوان آغاز دوره بیزانس شناخته می شود - توسط مستعمره نشینان مگاری از یونان آغاز شد. در سال 278 پیش از میلاد، بیزانس توسط قبایل توتونی که از غرب آمده بودند محاصره شد. رومی ها پس از پیروزی در جنگ های مقدونی در سال 146 قبل از میلاد، کنترل بالکان و آسیای صغیر را به دست گرفتند. البته بیزانس نیز بخشی از امپراتوری روم شد. در سال 330 پس از میلاد، امپراتور روم کنستانتین اول، بیزانس را پایتخت جدید امپراتوری اعلام کرد و شروع به نوسازی شهر کرد. این شهر به عنوان "قسطنطنیه" نامگذاری شد و از آن روز به بعد، به یکی از مهم ترین مکان ها در جهان مسیحیت تبدیل شد. امپراتوری روم رسماً به دو بخش شرقی و غربی در سال 395 پس از میلاد تقسیم شد. در سال 476 پس از میلاد، استروگوتها امپراتور روم غربی رومولوس آگوستوس را از تاج و تخت خلع کردند و بدین ترتیب کل امپراتوری را به زنون، امپراتور روم شرقی بازگرداندند. این انتقال قدرت نشانه سقوط امپراتوری روم غربی و استقرار قسطنطنیه به عنوان پایتخت واحد امپراتوری بود. پس از آن، قسطنطنیه به یک شهر منحصر به فرد ارتدکس شرقی تبدیل شد.
صلیبی ها برای اولین بار در سال 1096 پس از میلاد به استانبول رسیدند پس از اطلاع از بحث بر سر تاج و تخت بیزانس، صلیبی ها تصمیم گرفتند از فرصت استفاده کنند و وارد شهر شوند. با کمک ونیزی ها توانستند وارد شاخ طلایی شوند و شهر را تصرف کنند. در 13 آوریل 1204 بعد از میلاد، بلافاصله پس از ورود، آنها شروع به استثمار و فقیر کردن شهر کردند. اشراف و طبقات ثروتمند قسطنطنیه به شهر نیکیه در شرق گریخته بودند.
دوره دوم بیزانس در سال 1261 با بازپس گیری استانبول از لاتین ها توسط سلسله Palaiologos آغاز شد. با این حال، این شهر هرگز به اهمیت و شکوه سابق خود باز نخواهد گشت. در طول دوره دوم بیزانس، شهر به آرامی توسط عثمانیها محاصره شد و سرانجام، اجتنابناپذیری سقوط آن آشکار شد. از سال 1393 به بعد شهر مجبور به پرداخت خراج به عثمانی شد. اگرچه در سال 1393 توسط سلطان یلدریم بایزید و در سال 1422 توسط سلطان مورات دوم محاصره شد، اما هیچ یک از آنها نتوانستند شهر را به طور کامل تصرف کنند.